Bloed, zweet en tranen (en doorgaan.....)
Door: Maurice
Blijf op de hoogte en volg Maudo
04 Juli 2014 | Oostenrijk, Nauders
2 juli
Opgestaan vanmorgen, en tot onze verrassing was het weer aan het regenen. Deze keer was er geen prieeltje waar wij konden schuilen en klaarmaken voor de dag, dus moesten we creatief zijn. We moesten al onze tassen klaar maken in de tent en de tent afbreken in de regen. Dit zal raar klinken, maar we hebben ontbeten in de wc/bad ruimte. Zoals de wc's op de campings in Nederland soms heel vies zijn, zo schoon was het hier. Je kan bij wijze van spreken zo van de vloer eten.
Na ons ontbijt waren we klaar voor de tocht der tochten ( etappe 17 in de boek van Reitsma) Vandaag wordt het een zware dag, een hoogte van 1300m, daling 605m, we gaan de Arlbergpas passage over. Laat ik voor degene die het niet weet vertellen wat het ongeveer inhoudt. Het is een klim van ongeveer 30 km lang. Het begin bij Bludenz (Oosterijk) en eindigt op de top van Arlbergpas. De klim begint met een lichte stijging van 1 à 3% en daarna is de klim een gemiddelde van 5 tot 10 %. Het zwaarste stuk was het laatste stuk van 2.2 km 8 à 10 % en 3 km 5 à 6 %. En daarna kom je in St. Christoph op de top. De daling was een afdaling van 7 km lang van 2 tot 13%.
Net als ik zeg beginnen we met een lichte klim, die van 5-6%, is het jammer dat het op de autobaan is. Tijdens het fietsen kwam een auto naast ons rijden om de weg te vragen. Wij schrokken, we dachten dat het de polizei was. Er zijn drie tunnels wat we door heen moesten, een onverlichte tunnel van 150 meter, een van 575 meter met zijkant open. De laatste tunnel mogen wij niet in, we moesten langs de buitenkant fietsen. Tot onze verrassing was het dicht aan onze kant en de auto's moesten de weg met ons delen. Dat was echt niet leuk, het was een gammelige weg waar amper een auto over heen kan, en wat denk je van een bus. Soms moet ik mijn hart vast houden voor het situatie. Maak niet uit we gaan gewoon door tot het bittere einde. Kwamen we aan bij de Dalaas bij een restaurant, daar drinken we koffie en eten we wat voor de echte werk begint. Staan we daar bij de echte klim, met bibberende knietjes. Maar er moet wel geklommen worden. Ben er aan begonnen en Dorien was achter mij. Ben trouwens vergeten te vertellen dat het een regendag was. Met mijn hart in mijn keel heb ik het geklommen. Haarscherpe bochten, nat wegdek en enge afgrond. En foto's die dag kunnen we vergeten want je moet je concentratie houden en ook de regen laat het niet toe. Dan gaat het andere stuk beginnen, de afdaling 13% naar beneden. Deze keer liet ik Do naar voren gaan en wat denk je, zoef was ze weg, en ik heel rustig naar benden, ik moet in -en uit ademen en moet in mij zelf spreken dat het goed komt. En ja in de verte zie ik mijn liefje weer, wat denk je ze kijkt waar ik ben, ik zei tegen haar lief van je om op mij te wachten, een kusje gegeven en weg was ze weer. Ik moet wel zeggen dat is wel een bikkel van een vrouw. Kwamen we naar beneden bij St. Antoine. We moesten nog 17 km fietsen naar de volgende slaapplaats. Maar Do kon niet meer ze had het koud en bibberde van de kou. Dus boek Reitsma open geslagen en zoeken naar een adres in de buurt (pension) ja we hebben een gevonden en het was een heel leuk grote huis (Haus Gerda) gelijk douchen en wat eten in de buurt.
3 juli
Van een heel fijne nachtrust en een lekker ontbijt vertrekken we van de pension Haus Gerda. En het weer was zonnig met geen wolken aan de lucht, Dus een blauwe lucht. Wat fijn is van vandaag is dat we fietsen de meeste tijd op de fietspaden. De etappe vandaag was best een rustige met op laatste een zware klim van 6 km en een stijging van 7 tot 8 % met haarspeldbochten. Het zou een zware etappe door het warmte. Vandaag moeten we door Urgen, Nesselgarten, Prutz, Ried, Tösens, Tschupbach, Schönegg, Stein en Pfunds. Daarna gaan we de Zwitserse grens over, dat is ongeveer 5 km lang en dan weer in Oosterijk. Dan moet we een heel korte afdaling naar Martina. Als ik deze naam zie denk ik aan thuis, waarom? Omdat deze naam is een Antilliaanse achternaam is, 3/4 van onze telefoonboek is Martina. Na Martina fietsen we naar Naudes. Ongeveer 7 km buiten Naudes lig onze camping. We moesten best lang zoeken naar de camping (achter een Shell pompstation) maar toen we het gevonden dacht we dat het dicht was. Daar aangeslagen zeg ik tegen Do dat ik ga water kopen om 20 km verder te fietsen naar de volgende camping. Draai ze om en vragen naar de camping. Kwam ik heel blij naar buiten en vertellen dat het wel open was. Tent op gezet wat gegeten en slapen voor de volgende dag.
Liefs Dorien en Maurice
Opgestaan vanmorgen, en tot onze verrassing was het weer aan het regenen. Deze keer was er geen prieeltje waar wij konden schuilen en klaarmaken voor de dag, dus moesten we creatief zijn. We moesten al onze tassen klaar maken in de tent en de tent afbreken in de regen. Dit zal raar klinken, maar we hebben ontbeten in de wc/bad ruimte. Zoals de wc's op de campings in Nederland soms heel vies zijn, zo schoon was het hier. Je kan bij wijze van spreken zo van de vloer eten.
Na ons ontbijt waren we klaar voor de tocht der tochten ( etappe 17 in de boek van Reitsma) Vandaag wordt het een zware dag, een hoogte van 1300m, daling 605m, we gaan de Arlbergpas passage over. Laat ik voor degene die het niet weet vertellen wat het ongeveer inhoudt. Het is een klim van ongeveer 30 km lang. Het begin bij Bludenz (Oosterijk) en eindigt op de top van Arlbergpas. De klim begint met een lichte stijging van 1 à 3% en daarna is de klim een gemiddelde van 5 tot 10 %. Het zwaarste stuk was het laatste stuk van 2.2 km 8 à 10 % en 3 km 5 à 6 %. En daarna kom je in St. Christoph op de top. De daling was een afdaling van 7 km lang van 2 tot 13%.
Net als ik zeg beginnen we met een lichte klim, die van 5-6%, is het jammer dat het op de autobaan is. Tijdens het fietsen kwam een auto naast ons rijden om de weg te vragen. Wij schrokken, we dachten dat het de polizei was. Er zijn drie tunnels wat we door heen moesten, een onverlichte tunnel van 150 meter, een van 575 meter met zijkant open. De laatste tunnel mogen wij niet in, we moesten langs de buitenkant fietsen. Tot onze verrassing was het dicht aan onze kant en de auto's moesten de weg met ons delen. Dat was echt niet leuk, het was een gammelige weg waar amper een auto over heen kan, en wat denk je van een bus. Soms moet ik mijn hart vast houden voor het situatie. Maak niet uit we gaan gewoon door tot het bittere einde. Kwamen we aan bij de Dalaas bij een restaurant, daar drinken we koffie en eten we wat voor de echte werk begint. Staan we daar bij de echte klim, met bibberende knietjes. Maar er moet wel geklommen worden. Ben er aan begonnen en Dorien was achter mij. Ben trouwens vergeten te vertellen dat het een regendag was. Met mijn hart in mijn keel heb ik het geklommen. Haarscherpe bochten, nat wegdek en enge afgrond. En foto's die dag kunnen we vergeten want je moet je concentratie houden en ook de regen laat het niet toe. Dan gaat het andere stuk beginnen, de afdaling 13% naar beneden. Deze keer liet ik Do naar voren gaan en wat denk je, zoef was ze weg, en ik heel rustig naar benden, ik moet in -en uit ademen en moet in mij zelf spreken dat het goed komt. En ja in de verte zie ik mijn liefje weer, wat denk je ze kijkt waar ik ben, ik zei tegen haar lief van je om op mij te wachten, een kusje gegeven en weg was ze weer. Ik moet wel zeggen dat is wel een bikkel van een vrouw. Kwamen we naar beneden bij St. Antoine. We moesten nog 17 km fietsen naar de volgende slaapplaats. Maar Do kon niet meer ze had het koud en bibberde van de kou. Dus boek Reitsma open geslagen en zoeken naar een adres in de buurt (pension) ja we hebben een gevonden en het was een heel leuk grote huis (Haus Gerda) gelijk douchen en wat eten in de buurt.
3 juli
Van een heel fijne nachtrust en een lekker ontbijt vertrekken we van de pension Haus Gerda. En het weer was zonnig met geen wolken aan de lucht, Dus een blauwe lucht. Wat fijn is van vandaag is dat we fietsen de meeste tijd op de fietspaden. De etappe vandaag was best een rustige met op laatste een zware klim van 6 km en een stijging van 7 tot 8 % met haarspeldbochten. Het zou een zware etappe door het warmte. Vandaag moeten we door Urgen, Nesselgarten, Prutz, Ried, Tösens, Tschupbach, Schönegg, Stein en Pfunds. Daarna gaan we de Zwitserse grens over, dat is ongeveer 5 km lang en dan weer in Oosterijk. Dan moet we een heel korte afdaling naar Martina. Als ik deze naam zie denk ik aan thuis, waarom? Omdat deze naam is een Antilliaanse achternaam is, 3/4 van onze telefoonboek is Martina. Na Martina fietsen we naar Naudes. Ongeveer 7 km buiten Naudes lig onze camping. We moesten best lang zoeken naar de camping (achter een Shell pompstation) maar toen we het gevonden dacht we dat het dicht was. Daar aangeslagen zeg ik tegen Do dat ik ga water kopen om 20 km verder te fietsen naar de volgende camping. Draai ze om en vragen naar de camping. Kwam ik heel blij naar buiten en vertellen dat het wel open was. Tent op gezet wat gegeten en slapen voor de volgende dag.
Liefs Dorien en Maurice
-
04 Juli 2014 - 21:52
Carla:
Ik ben ( nu al) zo super trits op jullie!!! -
04 Juli 2014 - 21:55
Carla:
Trits is natuurlijk TROTS!!!!!xxx -
05 Juli 2014 - 09:09
Hanneke:
Lieve Dorien en Maurice,
wat ontzettend stoer van jullie! Ik voel de klim in mijn benen als ik jullie reisverslag fiets.
Wat een mooie ervaring zo'n reis.
Liefs Hanneke -
05 Juli 2014 - 09:16
Hanneke:
lees moet ik natuurlijk schrijven, maar zo goed leef ik mee moet je maar denken.
Wens jullie een mooie dag vandaag! -
05 Juli 2014 - 11:27
Pa Alias Huub:
Nog een goede raad: als je een tunnel die niet verlicht is nadert zet dan tijdig jeverlichting aan (of gaat dat bij jullie automatisch?). Anders kun je komend uit het felle daglicht ineens ondergedompeld worden in een inktzwarte duisternis. Julder ziet: hier spreekt een ervaringsdeskundige -
05 Juli 2014 - 12:21
Marijke:
Wat spannend allemaal zeg! Hoeveel km hebben jullie tot nu toe gefietst?
Ben weer benieuwd naar jullie volgende verhalen!
xxx Marijke -
05 Juli 2014 - 12:42
Marian:
Wauw, wat een geweldige prestatie hebben jullie geleverd! Ik zal het jullie niet nadoen. Wij hebben een paar jaar geleden het rondje Bodensee gefietst, maar bij elke (flinke) klim heb ik gelopen. Succes verder, ben weer benieuwd naar het volgende verslag. Groetjes Niek en Marian -
05 Juli 2014 - 15:53
Cathrien:
RESPECT!!!
Liefs Cat -
05 Juli 2014 - 16:35
Marlene:
Hi Maudo, alle verslagen in een keer gelezen
Heb er van genoten, maar wat een kilometers
maken julie, doe jullie niet na hoor. Geniet verder
van jullie vakantie. Kijk naar de volgende
verslagen, groetjes, Marlene -
05 Juli 2014 - 18:54
Carina:
Eindelijk de tijd en de rust om jullie te vinden! Wat een geweldige reis Dorien, super!! Ik begrijp nu dat je zei dat je pas eind juli terug bent ;-) Ik heb alle verslagen doorgelezen ( en voorgelezen voor Paul ) Wat een onderneming. Ben trots op je. liefs van Paul en mij xx -
05 Juli 2014 - 19:03
Diny:
fijne vakantie met een lekker zonnetje en niet te veel regen...en tegenwind!
-
06 Juli 2014 - 03:28
Henny Burke:
Hey Msu en Dorien lig jullie verslagen nu pas te lezen.Het is nu middernacht 03.15 .kan niet slapen. Heb de afgelopen dagen na de operatie van afgelopen woensdag zoveel geslapen. Heb nog veel pijn hoor. Maar ik moet r f doorheen doorbijten dus. Knap van jullie zeg zo.n fietsvakantie. ...hard werken zelfs. Spannend ook nog ...wel voorzichtig doen hè. ..als ik t zo eens lees. WE willen jullie weer heelhuids terugzien. Wens jullie nog mooie zonnige fietskilometers en fijne dagen met veel gezondheid en plezier Tot gauw weer groetjes uit Vlissingen xxx -
06 Juli 2014 - 17:29
Jeanine:
En ik maar denken dat ík het zwaar had op de kermis ;-)
Wat een prestatie! Super hoor! En leuk dat wij weer mogen meegenieten!!!
Hoop van harte dat jullie nu eindelijk de laatste regendruppels gehad hebben!
Groetjes en geniet ze! Jeanine en Toon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
